Port Hedland, 17/07/07,

Vandaag een daguitstapje naar Karratha, en Dampier, zo’n 240 km westwaarts langs de kust. ‘T is hier meer van ‘le plat pays qui est le mien‘,
‘t Wordt hier ook meer zwart van het volk, letterlijk dan. We bevinden ons immers in oorspronkelijk Aboriginal gebied, nog grotendeels bewoond door Abootjes. Steden langs de Central-Westcoast, zoals ze dat hier noemen, zijn pas ontstaan in de late jaren 1960, nadat de blanken ontdekt hadden dat er heel veel ijzer te ontginnen was. Port Hedland is één industriehaven, voor de export van al die ertsen.
In Karratha wordt vooral koper ontgonnen. We hadden ook gelezen dat hier een interessante ‘walktrail‘, wandelpaadje, was langs aboriginal gebied, met interessante rotstekeningen.

Na het waarschuwingsbordje gelezen te hebben voor de giftige slangen en de spinnen, zagen we na een 20-tal minuutjes stappen, één rotssteen met inderdaad een tekeningske op.

We hadden toch wel meer verwacht. Zelfs de slangen en de spinnen lieten zich niet zien. Eerlijk gezegd, gelukkig maar. Ge zijt toch niet vree op uw gemak als ge die waarschuwingsborden ziet.
Doorrijden naar Dampier dus, bekend voor zijn zoutontginning, en voor aboriginal rotstekeningen (zo’n 10.000-tal) van 6000 jaar oud.
Per jaar wordt hier 4,5 miljoen ton zout ontgonnen ; als je weet dat 67 ton zeewater 1 ton zout geeft … zal de oceaan binnenkort geen water meer hebben.

Om de rotstekeningen te zien, weer een rood baantje, maar slechts 3 km lang.
Te voet was weer wat anders, ‘t was één klauterpartij tussen de rotsen door. En ‘t is hier al behoorlijk warm aan het komen (28 tot 30 ° in de winter).

De berg is als verbrokkeld, en op vele losse rotsblokken waren er hier inderdaad veel rotstekeningen te zien.

En Guillaume, … ja, die sprong van de ene rots op de andere !
Tot slot nog de weersvoorspellingen voor de komende dagen :

See you !