Darwin, 18/07/2011

Het land van termieten en didgeridoos.

Onze laatste etappe, van Katherine naar Darwin. We besluiten via het Litchfield National Park te passeren, want heel mooi en ten zuiden van Darwin. En gezien we toch het Ltichfieldpark willen doen, zijn we niet ver van Daly River, waar ze in een aboriginal community de fameuze Merrepen art hebben. En deze is maar 33 km verwijderd van de zuidelijke route naar het park. En we hebben een zee van tijd vandaag! Of hoe alle puzzeltjes soms toch mooi in elkaar vallen! Allee, dat dachten we toch weeral.

Dus wij, langs de scenic route naar Daly river. Inderdaad heel scenic, met steeds hoger wordende termietenkathedralen, zoals ze ze noemen, en palmboompjes die steeds meer ruimte opvragen tussen de eucalyptusbomen. Aangekomen in Daly River, was het juist middag. 2 aboriginal vrouwen, die mooi aan het schilderen waren, vertelden ons: the lady of the gallery is at lunch, come back at 1 o'clock. 3 keer na elkaar. We konden dus niets anders doen dan te zelf te lunchen als echte aboriginals - we zaten trouwens in hun community- zittend op de begane grond in de schaduw van een boom. En smaken dat da deed!

We hebben kennis gemaakt met een andere, zeer verfijnde stijl van aboriginal kunst. Veel hebben we echter niet op de kop kunnen tikken, want ze zaten met een festival die normaal gezien in juni moest plaatsgrijpen, maar door de overvloedige stortregens (weeral!), is deze verplaatst naar september. En ze hebben zoveel mogelijk schilderijen nodig.
Na verloop hebben we nog een beetje staan kletsen met Christine, een aboriginal vrouw, die elke vrouw die passeerde, tegenhield en voorstelde als haar zusters. Ze sprak ze aan in hun eigen dialect waarvan we geen chique verstaan, en leute dat ze hadden!
Het was ondertussen 2.30 u, maar geen probleem, want we zaten toch zo dichtbij Litchfield. Tot wanneer we aan het baantje kwamen : road closed. De recente stortregens hadden de baan volledig weggespoeld. Dit betekende echter, dat we helemaal rond het park moesten rijden, zo'n 200 km verder, om de volgende baan in het park te vinden. Het was dus weer rap, rap van de reuze termietekathedraal, naar de verfrissende waterpoel, mét waterval.
Na in totaal toch zeker één uur in het park gebleven te zijn ipv een namiddag, vertrekken we richting Darwin, onze eindbestemming van de jeepreis.
Het was ondertussen al 7.00 u, als we Darwin naderden, in den piekendonker. Dat dachten jullie maar, want we kwamen plots op een baan met, jawel, 4 vakken! Met verkeerslichten, bruggen en zelfs straatverlichting! Dat kunnen jullie jullie niet voorstellen hé! Of toch? Hebben we dat in België ook niet? We kwamen dus effectief, na 20 dagen, terug in de echte bewoonde mensenwereld.

We hebben efkes tijd nodig om weer te wennen in deze vooral 's nachts zeer levendige stad.

G'night mates!
Francoise, die haar cédille nog altijd niet gevonden heeft.