Purnululu en Halls Creek, 10/07/2011

Joyeux Anniversaire Mamy! A Sydney je t'ai déjà acheté et écrit une carte. Mais elle est encore toujours dans ma sacoche, parce que dans toute l'Australie qu'on a parcourue jusqu'à présent, pas moyen de trouver de timbres!

Deze morgen 2 verschillende trajecten. De ene in de lucht en de andere op de begane riviergrond. De lucht is voor Xavier en Caroline in een helikopterke tussen de koepels door. Na een fikse fooi aan de piloot, slaagt deze erin Xavier bijna uit de open helikopter te balanceren. Bijna, want hij kwam wel terug, al was het met een natte broek. Gelukkig kon Caroline ondertussen blijkbaar genieten van de compagnie van een knappe piloot.

De begane grond is voor de rest van the fellowship, op weg naar de Echidna Chasm. Een oeroude (hoe kan het ook anders?) kloof van 90 harmen hoog en zeer nauw. De weg ernaartoe loopt over een rivierbedding, omgeven door palmbomen, tegen de rode wanden van de kloof.


We leggen het baantje van 2.30 u in tegenovergestelde richting af, met de oude garde aan het stuur, die gisteren uitgebreid had kunnen zien hoe het moest van de juniors.

Vol verwachting begeven we ons naar een Aboriginal art gallery in een community. Bruno begeeft zich moedig op verboden gebied, blijft veel te lang weg, en we verbeelden ons al van alles. Hij werd nogal nors en agressief benaderd door een blanke supervisor, die hem bedreigde met fikse boetes. Met een smoeske van vergunning, en de nodige uitleg dat we zelf een aboriginal art gallery hebben in België, gaat het mannetje onmiddellijk overstag, want hij ruikt big money. Jammer genoeg schiet er van zijn galerij niets over. De voornoemde overstromingen hebben de galerij met schilderijen meegesleurd. Miljoenen dollars aan schilderijen zijn zo maar door de natuur opgeslorpt.
Pech voor ons, maar nog veel meer voor hem.

Nog slechts 150 km naar onze volgende logeerplaats, Halls Creek, waar we al uitgehongerd uitkijken naar een 'mystery buffet'. De bistro is open van 18 u tot 20u. Als we om 19 u gaan eten, zijn we nog mooi op tijd. We komen toe en maken kennis met de outback Way of eating van de zondagavond. Om 6 u stipt, stort heel Hall Creek zich op het buffet. Wij als verbijsterde Belgen staan daar met onze mond vol tanden voor lege buffetbakken. Andere restaurants zijn er niet in het dorpje. We trekken allen een toch zo hongerig en meelijwekkend gezichtje, dat de chef overtuigt van toch nog eens diep in zijnen diepvries te kijken. Hij verrast ons uiteindelijk met een lekker barramundivisje! Dat was onze Belgische outbackmanier van wa te bekomen!

Zodra we Xavier uit onze kamer krijgen, gaan we een lekker slaapje tegemoet.

Slaapwel!