Katherine, 17/07/2011

Op zoek naar ....

Katherine, voor ons een businessstad, want vorige jaren altijd veel mooie, waardevolle schilderijen en artefacts gekocht. Maar, zoals reeds gezegd evolueert alles in Australië, dus ook de prijzen. Niet te doen! En de kwaliteit is er zelfs niet echt naar! Puur commercieel gedoe, puur toerismeverkoop. We kunnen toch nog een paar schilderijtjes op de kop tikken, maar dat is dan ook alles.
Ontgoocheld gaan we echt verder op zoek moeten. Ook voor didgeridoos houden we ons hart vast. We hebben er zelfs sommige gezien 'made in Indonesië' !

Genoeg gewerkt en ontgoocheld voor vandaag. We willen onze herinneringen aan Katherine toch hoog houden, en varen 's namiddags de Katherine river af, tussen de Katherine gorges. De weg ernaartoe, leidt ons langs een paadje dat plots vreselijk begint te stinken. Instinctief, kijken we allen al naar Xavier. Die is echter nog te ver verwijderd, want zoals gewoonlijk hangt ie aan het staartje van de groep, want verantwoordelijk gelijk hij is, houdt hij continu zijn kudde in de gaten, en pakt er toch zo graag fotootjes van, en zoeken verder. We hoeven echter maar omhoog te kijken om de bron van ergernis te vinden. Hoog en laag in de bomen hangen duizenden, of zijn het miljoenen, vleermuizen, fruitbats. De anders zo mooi grijsgroene eucalyptusbomen zien er nu zwart uit van het vleermuizenvolk.

Caroline haren t-shirt zal het geweten hebben!
Uiteindelijk komen we toe aan de boot, die er nog niet is, in volle zon en drukkende warmte. Geniet oh Belgen van het lekkere koele, natte weertje in Belgenland, terwijl wij vertoeven in tropische warmte.
In totaal bestaan de gorges uit 13 opeenvolgende gorges, elk onderbroken door te ondiep water met rotskes, en watervallekes. We kiezen voor 2 gorges. Na de eerste gorge stappen we uit de boot, om via hooggeplaatste (letterlijk en figuurlijk) oeroude rotstekeningen de volgende gorge te bereiken met een andere boot. Wel indrukwekkend, en heilig gebied voor de aborigines. Sommige freshies liggen de krijsende toeristen (want waw a crocodile) gade te slaan. We vragen ons eigenlijk af of het wel echte zijn, zo onbeweeglijk en de chauffeur van de boot weet ze veel te goe liggen.

Gezien we verstaan hadden dat we de kans gingen krijgen tussen de lieve beestjes te mogen zwemmen, en we dus geëquipeerd waren in zwemtenu, doch tevergeefs, plonsen we daarna in het deugddoende troebele water van het resortzwembad.

We wurmen ons in ons stacaravanneke voor 4 personen, maar toch met alles erop en eraan, enkel gestoord door een zwerm vleermuizen die aan hun nachtwerk beginnen.

We aanschouwen tenslotte nog de sterrenhemel, en gaan hopeloos op zoek naar de nochtans volle maan. Uiteindelijk valt onze dollarcent, dat die eigenlijk nog niet op is.
Licht aan het firmament stelt ons gerust dat die er nog is, en op komst is. Oef!

G'night mates!
Altijd dezelfde die de zware taak op haar frèle schouderkes moet dragen.