Darwin, 20/07/2011,

That's Australia! That's why we are here!

Zoals afgesproken tuffen we naar Kelly's workshop in een suburb van Darwin. Dankzij Xavier zijnen gps, vinden we het vrij gemakkelijk. Alleen het huisnummer is moeilijker te vinden, want die verspringen hier per 10. We bevinden ons in een bèrechique wijk. (bère is een woord dat we hier geleerd hebben van ons gasten, en dat we blijkbaar nie altijd juist gebruiken. De jeugd van tegenwoordig toch!)
We worden ontvangen met de zo gekende Australische gastvrijheid, ttz met open armen. Na een verkenning van zijn domein, stoppen we aan 2 grote kuipen vol water. En daar liggen ze, de oorspronkelijke, nog onbewerkte didgeridoos, te weken, weken of soms maanden aan een stuk.
Deels om de biesterie (restanten van termieten en al wat erbij hoort) uit te kuisen, en deels om het hout te bevochtigen,zodat de schors er gemakkelijker van kan afgekapt worden, en om toekomstige barsten in de bast te voorkomen.
We kopen zijn hele stock (afgewerkte) didges op, op een paar na. Och hiere diene mens, hij heeft nu bijna niets meer om rechtstreeks te verkopen en 't is hier hoogseizoen. Hij zal nu zere zijn kuip moeten ledigen om nieuwe didges te kunnen maken.
De hele ploeg zet zich in om ze stuk voor stuk in te pakken in bobbeltjesplastiek, en tussen het vele werk door wordt er lustig op los gekletst. Kwestie van beter kennis te maken, met mensen waarvan we de indruk hebben dat we ze al maanden kennen.

Dat is pas echt Australië, bij de mensen zelf gaan, hun gewoontes en manier van werken beter leren kennen.
Is dat ook toeval of het lot? Want uiteindelijk, waren we niet gestopt bij dat tankstationneke, we hadden die didges nooit zien staan, en zouden Kelly en zijn zoon Clint Wood, nooit leren kennen hebben.

Na het vele werk, worden we nog rondgeleid op het stekje van zijn baas, blijkbaar ne vree sympathieke, want een domeintje van 5000 vierkante meter, omgeven door prachtige palmen, met vijver, zwembad, kreek, wildlife inclusief. En diene mens woont hier blijkbaar alleen! Hij was wel het huis uit, en hebben hem dus niet kunnen ontmoeten.

We kunnen maar geen afscheid nemen, en Kelly nodigt ons uit om samen met hem vanavond te gaan 'chinezen' in Darwin om 18.30u. Geen probleem! We moeten just efkes de didges en ander gerief laten verschepen bij TNT, en klaar is Kees! Of, dat dachten we toch. Want, zoals we reeds gewoon zijn, verloopt weer niet alles zoals voorzien.
Van het vele werk hadden we reuzehonger gekregen, en zijn we eerst nog iets gaan eten in de een of andere foodmall in de buurt. Het was ondertussen al voorbij 3 uur als we gedaan hadden. Xavier en 2 kids keren terug naar het hotel, met gps.
Wij tuffen naar de luchthaven, hier dichtbij naar TNT. Maar , surpriii...iise! Geen TNT meer te bespeuren. Dan maar naar een ander transportbedrijf. Maar die hadden geen kartonnen inpakmateriaal. En de didges opsturen zoals ze waren, enkel in bubblefoam, forget it!

Na een lange zoektocht naar TNT, want bliijkbaar zijn ze verhuisd, maar niemand weet waar, stonden we daar na 5 uur terug aan het hotel, met een hele hoop didges. En de dag erop vertrokken we 's morgens om 5 uur naar de luchthaven.
We hebben dan maar Kelly ter hulp geroepen. Zodat de didges terugkeerden vanwaar ze kwamen, en Kelly het nodige ging doen om ze te versturen. Thanks mate!

Dus geen tijd meer om te douchen, en in 7 haasten naar de receptie om met Kelly, Clint, en ex-vrouw van Kelly, Jessi, te gaan chinezen op een heel speciale manier. Potteke pakken, potteke vullen, en dan laten wokken in bèrehoge vlammen.
We konden nog geen afscheid nemen, en drinken nog een laatste heildrank op ieders gezondheid, in het etablissement van Jesse.

Bye bye Kelly, Clint en Jesse. We'll keep in touch via Facebook, mail en andere middelen!

Moe, maar tevreden, kruipen we in ons bedje, om er weer vroeg uit te kruipen.

Bye bye!
Franzzzz...