Just a perfect day...
De dag was eigenlijk al vroeg begonnen. We zitten hier in een homestead met gemeenschappelijk sanitair, buiten zeker zo'n 5 harmen ver. Dat is natuurlijk een probleem voor zij die 's nachts nodig moeten. En zoals gewoonlijk gebeurt dat dan ook. Rond 2 uur was het zover. Gezien we nachtblind zijn, hebben we begeleiding nodig. We horen onze wederhelft echter zalig snurken, en wachten geduldig af. Geduld loont zeggen ze, maar dat duurt toch wel lang. Plots herinneren we ons dat zijn vurigste wens een nachttochtje met ons beiden was. We verrassen hem dus blij wakker, en trekken er samen op uit richting sanitair. En zo was iedereen gelukkig!
Een dag van zalig nietsdoen, of juist zalig doen wat we willen.
Voor de oude garde - dat zijn wel te verstaan enkel Bruno en Xavier - en de jeugd, betekent dat een dagje naar de nog verdere outback rijden, om nen dikke boab te zien, en te ploeteren in een of ander swimmingpoolkreekje.
Voor de rijpere jeugd, Caroline en ik wel te verstaan, met de nadruk op jeugd, betekent dit een dagje relaxen en boekje lezen en zelfs puzzelen met een ter plaatse gevonden puzzle, tussen het wassen en het plassen door.
En dit alles in alle rust en stilte op een idyllische plek, want er is hier echt niemand. Een perfectere dag kan het niet zijn, zo zonder mannen.
's Avonds worden we getrakteerd door het huis op champagne en lekkere kaas- en salamihapjes, omdat we 2 nachten blijven.
Tussen de wolken door proberen we nog eens vluchtig naar de sterren te kijken met een echte sterrenkijker die eigenlijk niets vergroot, en ons de bijna volle maan toont, en Saturnus, die evenveel schittert aan het firmament, dan in de sterrenkijker.
Voldaan van al die wijsheid, kruipen we uiteindelijk in ons bedje.
Bonne nuit, les petits!
Moi et les autres
Geen opmerkingen:
Een reactie posten